1950

13 stycznia

Serocki uczestniczy w pierwszym koncercie „Grupy 49" w Warszawie. W programie obok Koncertu fortepianowego Tadeusza Bairda i Symfonii Jana Krenza znajdują się jego Cztery tańce ludowe. Stefan Jarociński tymi słowy wyjaśnia cele, jakie stawiają przed sobą młodzi twórcy:

[...] młodzi ci muzycy pragną nade wszystko zerwać z tradycjami rozpasanego nowatorstwa i przywrócić utracony kontakt z tym słuchaczem, który staje się dziś głównym konsumentem kultury. Ich muzyka antyelitama z ducha, nie zamierza jednak schlebiać tanim gustom drobnomieszczańskim, i dlatego, w urzeczywistnieniu swych celów, nie chcą oni zrezygnować z jakiejkolwiek zdobyczy nowoczesnej harmonii.

11 lutego

Serocki wraz z Janem Krenzem wyjeżdża do Bukaresztu w ramach konwencji kulturalnej polsko-rumuńskiej. Daje koncert w filharmonii bukareszteńskiej, koncertuje także w prowincjonalnych miastach, o czym donosi „Życie Warszawy" z 17 lutego tego roku.

17 czerwca

W ramach podróży koncertowej po Niemczech Serocki występuje z recitalem fortepianowym w Kleine Theater w Baden Baden, grając Bacha, Chopina oraz utwory Różyckiego, Szymanowskiego, Lutosławskiego, Debussy’ego i Milhauda.

22 listopada

Otrzymuje wyróżnienie w II Konkursie Kompozytorskim im. Fryderyka Chopina, zorganizowanym przez Związek Kompozytorów Polskich za Sonatinę oraz III nagrodę za Cztery tańce ludowe (grupa A – utwory estradowe)

Rozpoczyna swą przygodę z muzyką filmową, tworząc ilustrację muzyczną do filmu Tadeusza Kańskiego Czarci żleb.

 

1951

12 stycznia

Odbywa się inauguracyjny koncert zorganizowanej na nowo Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Witolda Rowickiego. Na wówczas miejsce prawykonanie Koncertu romantycznego z udziałem kompozytora. W tym utworze, wykonanym jeszcze kilkakrotnie, m.in. w RFN, Czechosłowacji i Rumunii Serocki po raz ostatni występuje jako pianista.

17 stycznia

Serocki występuje z pismem do Zarządu Głównego ZKP z prośbą o udzielenie mu urlopu w sprawowaniu funkcji sekretarza generalnego. Powodem są obowiązki związane z kierownictwem muzycznym filmu Młodość Chopina.

kwiecień–grudzień

Wraz z Tadeuszem Bairdem, Andrzejem Dobrowolskim i Włodzimierzem Kotońskim, Serocki inicjuje i współorganizuje I Festiwal Muzyki Polskiej, obejmujący swym zasięgiem niemal całą Polskę. Trzy etapy projektu obejmowały: 1) przeglądy w ośrodkach wojewódzkich zespołów zawodowych, amatorskich zespołów organizacji masowych oraz Zjednoczenia Związków Śpiewaczych; 2) umasowienie muzyki i śpiewu w ośrodkach wiejskich i robotniczych całego kraju. 3) związaną z Walnym Zjazdem ZKP prezentację twórczości polskiej – dawnej i najnowszej.

19 grudnia

Otrzymuje II nagrodę Festiwalu Muzyki Polskiej w kategorii kantat, za Murarza Warszawskiego do słów warszawskiego murarza-poety, Włodzimierza Domaradzkiego.

 

1952

30 maja

W Filharmonii Warszawskiej odbywa się prawykonanie I Symfonii. Gra Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Krenza. Jest to drugi koncert „Grupy 49". W programie znalazła się także rekonstrukcja symfonii Antoniego Milwida dokonana przez Jana Krenza oraz suita Colas Breugnon Tadeusza Bairda.

17 lipca

Prezydium Rządu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przyznaje Serockiemu nagrodę II stopnia w dziale literatury i sztuki za ilustrację muzyczną do filmu Młodość Chopina w reżyserii Aleksandra Forda.

W drugiej połowie roku Serocki odbywa podróż do Czechosłowacji, gdzie wykonywane są jego utwory. Kompozytor poznaje i zaprzyjaźnia się z młodym puzonistą – Juliuszem Pietrachowiczem. Po wysłuchaniu jego gry proponuje, że napisze dla niego nową kompozycję, a Pietrachowicz wprowadza go w tajniki gry na puzonie.

13 grudnia

Zostaje członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich.

 

1953

Komponuje II Symfonię – „Symfonię pieśni" oraz cykl miniatur fortepianowych dla dzieci – Krasnoludki, poświęcony swej pierwszej nauczycielce, Marii Drzewieckiej.

Tworzy także swe utwory puzonowe: dedykowany Juliuszowi Pietrachowiczowi Koncert puzonowy oraz Suitę na cztery puzony, przeznaczoną dla kwartetu Pierachowicza, który wraz z nim tworzyli: Antoni Skrybant, Pankracy Zdzitowiecki i Jan Wróblewski.

Powstaje muzyka do kolejnego filmu Aleksandra Forda – Piątka z ulicy Barskiej.

 

1954

24–26 kwietnia

Podczas VII Walnego Zjazdu ZKP Serocki zostaje wybrany, obok Tadeusza Bairda i Andrzeja Panufnika, na wiceprezesa Związku.

11 czerwca

Prawykonanie II Symfonii – „Symfonii Pieśni" w Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Witolda Rowickiego.

18 grudnia

Prawykonanie Konceru na puzon w Filharmonii Warszawskiej, w ramach koncertu dyplomowego Juliusza Pietrachowicza.

Powstaje ostatnie z cyklu dzieł na puzon – Sonatina na puzon i fortepian (w 1974 roku na prośbę Moecka kompozytor zorkiestrował partię fortepianu i w ten sposób powstała wersja orkiestrowa utworu – Sonatina na puzon i orkiestrę).

Jako kompozytor podróżuje z koncertami po ZSRR. Jest także delegatem ZKP na Kongres Związku Kompozytorów Niemieckich w Lipsku.

Zostaje uhonorowamy krzyżem oficerskim Orderu Polonia Restituta.

 

1955

4–20 maja

Wspólnie z Tadeuszem Bairdem, Andrzejem Dobrowolskim i Włodzimierzem Kotońskim realizuje II Festiwal Muzyki Polskiej. W tym ogromnym przedsięwzięciu organizacyjnym mieściło się ponad 250 imprez, w tym 163 koncerty symfoniczne oraz 20 koncertów kameralnych i 5 koncertów muzyki tanecznej rozrywkowej, 30 koncertów zespołów Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych raz kilkadziesiąt występów zespołów amatorskich.

W ramach II Festiwalu Muzyki Polskiej otrzymuje nagrody Ministerstwa Kultury i Sztuki za I Symfonię i Koncert na puzon.

4–6 czerwca

Podczas VIII Walnego Zjazdu ZKP Serocki – jako ustępujący wraz z Tadeuszem Bairdem wiceprezes ZKP – składa wniosek o konieczności powołania w Polsce festiwali muzyki współczesnej. Kompozytor formułuje również wniosek dotyczący celowości rozszerzenia kontaktów muzycznych z zagranicą.

 

1956

4 czerwca

Otrzymuje I nagrodę na I Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga zorganizowanym przez ZKP i Polskie Radio – za Sinfoniettę na dwie orkiestry smyczkowe.

wrzesień

W Katowicach ma miejsce prawykonanie Sinfonietty na dwie orkiestry smyczkowe. Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia dyryguje Jan Krenz, któremu też utwór jest dedykowany.

12–21 października

Odbywa się I Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej  „Warszawska Jesień". W jego ramach ma miejsce wykonanie Sinfonietty Serockiego.

W tym roku kompozytor podróżuje też po Bułgarii w ramach umowy o wymianie międzynarodowej, zawartej przez Związek Kompozytorów Polskich.

 

1957

luty

Na koncercie kameralnym zorganizowanym przez Accademia Filarmonica Romana w Rzymie zostaje wykonana Suita preludiów na fortepian.

lato

Wraz z Andrzejem Dobrowolskim, Wojciechem Kilarem, Włodzimierzem Kotońskim, Janem Krenzem, Andrzejem Markowskim i Januszem Zatheyem przebywa na XII Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. Swoje stanowisko wobec propagowanej tam idei serializmu totalnego realizuje w rozpoczętej po powrocie Musica concertante.

Otrzymuje II nagrodę i srebrny medal za Sonatę na fortepian na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Moskwie, zorganizowanym w ramach VI Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów.

 

1958

7 czerwca

Zdobywa II nagrodę na III Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Oczy powietrza oraz wyróżnienie za Muzykę koncertującą (Musica concertante).

lipiec

Umiera matka kompozytora. 21 lipca Prezydium ZKP przesyła Serockiemu telegram kondolencyjny.

sierpień

Bierze udział w XIII Międzynarodowych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie. Słucha wykładów oraz kompozycji Henri Pousseura, Bo Nilssona, Luigiego Nona, Karlheinza Stockhausena. Podczas kursów ma miejsce prawykonanie Musica concertante.

27 września–5 października

Podczas II „Warszawskiej Jesieni" prawykonany zostaje cykl wokalny Serockiego pt. Serce nocy w wersji na baryton i fortepian. Śpiewa Heinrich Rehfuss z akompaniamentem Sergiusza Nadgryzowskiego.

19 grudnia

Na koncercie współczesnej muzyki polskiej w Londynie wykonana zostaje Sonata fortepianowa oraz Suita na 4 puzony.

 

1959

2 kwietnia

W Haarlem (Holandia) odbywa się wykonanie Sinfonietty na dwie orkiestry smyczkowe. Gra Północno-Holenderska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Henri Arendsa. Kompozytor występuje też z odczytem na temat współczesnej muzyki polskiej.

25 maja

Prawykonanie nowej wersji – czteroczęściowej – II Symfonii. Gra Orkiestra i Chór Polskiego Radia w Krakowie pod dyrekcją Jana Krenza z solistami – Teresą Żylis-Garą i Andrzejem Bachledą. Ta wersja została też wydana drukiem.

10–16 czerwca

Serocki uczestniczy w obradach VI Międzynarodowego Kongresu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (SIMC) wraz z Witoldem Lutosławskim, Tadeuszem Bairdem i Witoldem Szalonkiem.

sierpień

Kompozytor po raz trzeci wyjeżdża na Międzynarodowe Kursy Wakacyjne Nowej Muzyki do Darmstadtu.

Komponuje Epizody na smyczki i trzy grupy perkusyjne.