Epizody

Epizody na smyczki i trzy grupy perkusyjne (1958–59)

Wykonawcy: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, dyr. Jan Krenz, „Warszawska Jesień” 19 IX 1997 roku (koncert inauguracyjny)

{slider=Epizody na smyczki i trzy grupy perkusyjne. I Proiezioni /fragment/}

Wykonawcy: Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyryguje Jan Krenz, „Warszawska Jesień” 1997

{/slider}

{slider=Epizody na smyczki i trzy grupy perkusyjne. II Movimenti. III Migrazioni /fragment/ }

Wykonawcy: Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyryguje Jan Krenz, „Warszawska Jesień” 1997

{/slider}

{slider=Epizody na smyczki i trzy grupy perkusyjne. IV Incontri /fragment/}

Wykonawcy: Orkiestra Filharmonii Narodowej, dyryguje Jan Krenz, „Warszawska Jesień” 1997

{/slider}

Epizody na smyczki i 3 grupy perkusji

Utwór miał swoje prawykonanie 5 września 1960 roku w Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Stanisława Wisłockiego. Symbolicznie kończy on ten etap twórczości Serockiego, który związany był z recepcją techniki dodekafonicznej i serialnej. Stanowi też odpowiedź kompozytora na idee Karlheinza Stockhausena, zaprezentowane w Gruppen für drei Orchester, z którymi Serocki zapoznał się podczas pobytu na Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie w 1958 roku. Kwestie przestrzennej korespondencji „grup dźwiękowych" zainspirowały Serockiego na tyle, że stworzył własną koncepcję, w której odszedł jednak od techniki serialnej (u Stockhausena wykorzystane zostały proporcje wysokości dźwięku i ich czasu trwania), w kierunku uproszczenia procedur organizujących wysokości.

W książce programowej IV „Warszawskiej Jesieni" (1960) sam kompozytor tak pisał o Epizodach:

Utwór składa się czterech epizodów następujących po sobie bez przerw. Nazwy poszczególnych epizodów sygnalizują problemy przestrzenne, które usiłowałem w nich rozwiązać. Epizod pierwszy – „proiezioni" (projekcje) powstał z różnorodnych form szeregowania poszczególnych struktur, z których każda stanowi odrębną komórkę dźwiękową. Drugi epizod – „movimenti" (ruchy) jest jakby „kontrapunktem przestrzennym" trzech głosów – grup perkusyjnych. Założeniem trzeciego epizodu „migrazioni" (wędrówki) jest wykorzystanie przestrzennego rozwiązania instrumentów smyczkowych dla uzyskania różnych form ruchu dźwięków w przestrzeni. W epizodzie czwartym – „incontri" (spotkania) wprowadzone są wszystkie elementy formalne epizodów poprzednich – jest on jakby ich syntezą. Stąd nadrzędna rola tego epizodu w całości utworu.

{slider=Źródła:}

Tadeusz A. Zieliński, O twórczości Kazimierza Serockiego, Kraków 1985.

{/slider}

Nuty do nabycia: PWM

FaLang translation system by Faboba